50 Rozdział

                                                                                    ,,Alkohol może nam tak poprzestawiać w głowie,
                                                                                      że seks może być mniejszym nałogiem."


Esme:

     Niecierpliwie stukałam paznokciami w parapet, wypatrując przez okno swojego męża. Dochodziła powoli trzecia w nocy, co oznaczało, że świt jest już blisko. Liam przyjechał, aby powtórzyć wieczór kawalerski. Do tego czasu nie wiem, co oni tam robili; zapytam Carlisle'a, jak wróci. Mój małżonek zaśmiał się tylko na te słowa i wyszli. Na pożegnanie dał mi buziaka w czoło, a Liam powiedział, że powinnam się spodziewać trochę przyćmionego doktorka i sznurówkę. Jaką do cholery sznurówkę?!
    Usłyszałam, jak ktoś idzie wolno ulicą, a do moich nozdrzy dostał się słodki zapach mojego męża wymieszany z...
   - To niemożliwe - szepnęłam sama do siebie. - On taki nie jest...
    Stanęła przed drzwiami, aby przywitać mojego małżonka w jak najgorszy sposób. Gdy tylko przeszedł przez próg mieszkania, wrzasnęłam:
   - Co ty sobie w ogóle myślisz?! Nie spodziewałam się tego po tobie! - krzyczałam, jak opętana. - Wiesz, że mam złe wspomnienia z alkoholem, więc dlaczego mi to robisz! Carlisle, nie dotykaj mnie, gdy jesteś pijany*!
     Anioł - jeżeli mogę go tak jeszcze nazywać - przyciągnął mnie do siebie i zaczął składać gwałtowne i mocno. Jego język jeździł po mojej szyi, policzkach, dekolcie... Dotyk Carlisle'a sprawiał mi przyjemność, jednak fakt, że jest pijany sprawiał, że czułam, jakby mój były mąż był tu i starał się zmusić mnie do kontaktu fizycznego z nim, co było dla mnie tak obrzydliwe i odrażające - zawsze.
   - Carlisle, przestań! Błagam! - Z moich ust wydobył się jęk, gdy zdarł ze mnie sukienkę jednym płynnym ruchem wraz z gorsetem i zaczął namiętnie obsypywać mój biust pocałunkami. - Zostaw mnie! - wrzasnęła, odpychając go ode mnie.
    Podniósł się ziemi, gdyż upadł. Spojrzał na mnie, oblizując górną wargę. Był ode mnie silniejszy i to o wiele. Przy nim czułam się mała i bezbronna, chodź w tym przypadku było to prawdą.
   - Och, kochanie - wyszeptał tylko.
    Poczułam ścianę za mną, o którą oparł mnie Carlisle; w tej chwili nie potrafiłam go inaczej nazwać, a obraźliwe słowa względem niego nie wchodziły w grę. Przyległ do mojego nagiego ciała. Starałam się go powstrzymać, ale on chwycił mnie za ręce. Ściągnął spodnie i wszedł we mnie gwałtownie. Poruszał się z ogromną szybkością. Sprawiał mi przyjemność, jednak nie dam rady sama przed sobą się do tego przyznać. Ból psychiczny zjadał mnie od środka, a w głowie rodzą się coraz nowsze pytania.
    Dlaczego mi to robisz?
    Dlaczego tak prosto sięgnąłeś po alkohol?
    Dlaczego sprawiasz mi ten ból?
    Dlaczego mnie tak bardzo upokarzasz?
    Dlaczego?

***

    Rozczesywałam włosy. Siedziałam przed toaletką, wpatrując się w odbicie w lustrze. Widziałam s nim kobietę, której oczy są smutne. Kobietę, która przeżyła po raz kolejny ten sam koszmar, co wiele lat temu, lecz tym razem było to o wiele gorsze. Doznała bólu od osoby, którą tak mocno kocha, ufa. Od człowieka, który przyrzekał, że nigdy jej tego nie zrobi. 

    Grzebień wypadł mi z ręki, gdy ujrzałam w drzwiach mojego męża. Przypatrywał mi się z wielkim smutkiem i goryczą. 

   - Esme, ja... - Starał się po raz kolejny mnie przeprosić. Za każdym razem uciekała, nie potrafiłam stawić czoła prawdzie, tym razem wszystkie drogi zostały przede mną zamknięte, a ja musiałam zmierzyć się z bólem. 

     Wstałam, a Carlisle natychmiastowo zamilkł. Wpatrywał się we mnie, jak zaklęty. Podeszłam do niego i uniosłam głowę, by spojrzeć mu w oczy. Przejechałam dłonią po jego policzku. Przymknął oczy, jakby sycił się tym dotykiem, jednak otworzył je, gdy moja ręka z głośnym plaskiem uderzyła go w miejsce, gdzie przed chwilą czule gładziła. 

    Patrzyłam się w niego z wielkim wyrzutem. Nie była to błahostka i wiedziałam, że i tak jestem dla niego za łagodna. 

    Carlisle upadł na kolana, płaszcząc się przede mną. Ucałował moje dłonie i nagie kolana. Nie poruszyłam się. Wpatrywałam się bezczynnie w jego uczyni względem mnie.

   - Esme, najdroższa, moja oblubienico. - W jego głosie pobrzmiewał smutek, rozpacz. - Przepraszam. Jestem idiotą! Jak ja w ogóle mogłem... Skończony kretyn, dupek! Jestem sukinsynem! 

   - Jesteś - odparłam, wpatrując się w jego łkanie. 

    Tulił się do moich nóg. 

   - Nie wiem, jak mogłem uczynić coś takiego wobec kobiety, którą kocham, której tyle obiecałem. Wybaczysz mi? - spytał, unosząc oczy, by spojrzeć na  mnie. 

    Patrzyłam na jego rozpacz. Przymknęłam powieki, odchylając głowę. Uklękłam przed nim i spojrzałam w jego oczy, jakby doszukując się choćby odrobiny kłamstwa w tym, co mówił. 

   - Wyjaśnij mi, jak mogłabym ci nie wybaczyć, jak ja cię kocham? - Pogładziłam jego policzek, a jego usta wykrzywiły się w grymasie, jakby oczekiwał, że znów go uderzę. - Zabolało mnie to, co uczyniłeś... Czułam, jakby tamte lata powróciły... Jakby Charleas znów tu był i mnie... - słowa nie chciały przejść mi przez gardło. - ... zgwałcić - dokończyłam z bólem. 

    Pocałowałam go namiętnie. Był to bardziej impuls, niż świadoma reakcja. 

   - Już nigdy ponownie nie tknę alkoholu, nigdy - przyrzekł. Znowu. 

   - Ale na moje ponowne zaufanie...

   - ... muszę poczekać - dokończył za mnie.

*W moim opowiadaniu wampiry mogą się opić. ;>

__________________________

    Podoba się? Sama nie wiem, jak na to wpadłam. Moja wyobraźnia wyczynia różne cuda i niektóre rzeczy przychodzą same z siebie, gdy ich się nie spodziewam. Na przykład na lekcjach fizyki, jak to. ;d Rozdział nie jest za długi, ale mam nadzieję, że mi wybaczycie. ;*

Ps.: Prosiłabym o polecanie swoich blogów i czegokolwiek zamieszczać w zakładce SPAM, gdyż komentarz takowy zostanie natychmiastowo usunięty. Mam nadzieję, że to nie problem.